Bezint eer ge begint

Bezint eer ge begint en als ge dan toch begint, vraag ik u vriendelijk maar kordaat met de onderste, not-yet-read post te beginnen.

Nu ben ik wat moe om het onbeschrijflijke te beschrijven, ondanks mijn gave (positief of negatief) zelfs het meest triviale met woordwatervallen op elektronisch dan wel perkamentachtig papier te zetten. Dus zet je schrap om een van de komende dagen een (beter warme dan koude ;) ) douche te nemen onder mijn online mondvocht, geparfumeerd met hier en daar een afgelikte alliteratie of twee woorden die ... rijmen.

Daarnaast zal ik ook mijn laatste dag in Cuzco, grotendeels doorgebracht bij mijn favoriete gastgezin evenals een klein bezoekje aan een vindplaats genaamd Sexywoman, maar dan op zijn Quechua uitgesproken als Sacsawaman uit de doeken doen. Deze morgen volgde (eentje voor de insiders) een maar-het-zal-nooit-hetzelfde-zijn-zonder-jullie-afscheid en momenteel zit ik mijn tijd te verschrijven in het afgrijselijke Puno, dat echter wel mijn startbasis vormt voor een expeditie van twee dagen (morgen en overmorgen) op het Titicaca-hoogste-ter-wereld-meer (ik vraag me nog steeds af van welke beroemde Inka dit eerste baby-uitbraaksel is dat deze inmenso waterplas zijn naam gaf).

Als ik niet verdrink (wat een eer zou het nochtans zijn, verdrinken op het Titicaca, alhoewel toch liever niet?!), schrijf ik jullie gaarne overmorgen weer over dagen 9, 10, 11 enzoverder enzovoorts, daar ik mij de komende 50+ uur vooral op plaatsen ga bevinden waar elektriciteit en abnormaal nog steeds met elkaar in verband staan zoals Real en pffrrrrrrrt (hetzij de onomatopee van een platte band, hetzij die van een lachende Catalaan)...