Machu Picchu

De trein vertrok zeven punto detig stipt (naar Peruaanse normen, dus om acht uur). Traag, trager, traagst was het motto van dit met toeristen volgestouwd vehikel. U begrijpt het al, de weg naar het wereldwonder kende heel wat obstakels.

Zo bleek er in Cuzco net een concurso geweest te zijn, uitsluitend voor Engelstaligen, waar het om draaide de galantste te zijn. Gedurende de 4 uur durende rit die iets van 120 kilometer aflegt, hoorde ik, behalve het gefluister van een Duitser (lees: geschreeuw) en het gekwek van de Fransen en (in verrassend grote getale hier aanwezige) Italianen, niet veel anders dan in een vet Amerikaans dan wel Cockney getint accent: "I was galantest" en "uhu, I was galantest" en "sure, I was galantest" op de weg naar Aguas Calientes (zie de link, die ik franchement eigenlijk al vrij snel doorhad)...

Eindelijk aangekomen, een degelijk hostalletje gezocht (5 EUR voor een nacht) en iets gegeten (all-in-menu voor 2,5 EUR). Deze prijzen, u leest het goed; vijf alsook twee en een halve euro in wellicht de duurste plaats van Peru... Naar boven met de bus, tot vlak voor de ingang, maar dan weer terug naar beneden, te voet de ontelbare trappen afdalend. VIER redenen: om te beginnen is de ingangsprijs voor MP gewoon belachelijk hoog en had ik niet veel zin deze twee maal te betalen, ten tweede kende op deze manier reeds de weg naar beneden die ik de dag erna weer zou stijgen (lees het grote puf-hijg-zweet-verhaal verderop), had ik ten derde tijd om een verfrissend bad te nemen in de warmwaterbronnen van ... Aguas Calientes en ten slotte was het wel spannend het moment supreme nog even uit te stellen (in de trand van Amo a Laura, pero esperare hasta matrimonio -> Youtube of Google it en vous verrez).

Terug beneden dus de warme baden in, afgewisseld met bij tijd en wijlen een letterlijk ijskoude douche (andere koude douches vind men hier naar het schijnt wel meermaals in de logementsetablissmenten maar deze evenmin als figuurlijke duchas frias heb ik hier evenmin suerte-gewijs nog niet echt meegemaakt). Na een nieuw tweeeneenhalvenneuromenu de wol onder, klaar om de volgende morgen om 4u30 (!) vertrekkensklaar te zijn om onversaagd een onbetwistbare overwinning te behalen op de ontelbare trappen die naar het onbeschrijflijke onlangs online verkozen onomstreden wereldwonder leiden.