martes, 21 de agosto de 2007

Dag 2, 3 & 4 - 14, 15 & 16 augustus

Deze dagen speelden zich hoofdakelijk in Lima af, afgezien dan van die enkele minuten in "het land van Angst en Vrees"...

De volgende dag eerst jetlag-gewijs vroeg wakker geworden maar koppig doorgeslapen tot een uur of elf. Daarna met de lokale (lees: gammele) bus het centrum ingetrokken, hoofdzakelijk met de bedoeling wat af te passen en aan te tasten, of was it the other way around? ... Weinig soeps daar in centrima: een mooie kathedraal, twee mooie pleinen en drie mooie plaatselijke ... standbeelden gespot. Edoch, vooral gezeten en gelezen.

Dag 3 het andere centrum van een bezoekje voorzien, namelijk de economische en daardoor ook veel Westers-gerichte slagader Miraflores. De zee gezien, mooi onderhouden parkjes en enkele stuntsurfers evenals -vliegers, een shoppingcentrum met als duidelijk doel de doorwinterde dagtoeristen die uit Duitsland daar arriveren de dertroetelen. Echter daar ook borrachos (plaatselijke latzappen), aanklampende verkopers en als men goed keek, achter de facades, armoede ...

Avond 3 is een verhaal op zich waarvoor ik u gaarne verwijs naar u favoriete krant (De Standaard dus) of andere welgeïnformeerde bron. Mijn verhaal luidt als volgt: rustig binnen zat ik te lezen toen opeens alles rond mij begon te bewegen. Niet voor een minuutje of zo, maar volgens de plaatselijk nieuwsbrengers wel degelijk twee minuten aan een stuk, de naschokken niet meegerekend. Ik verzeker u, zelfs in het sterkste huis van Peru slaat de angst je vliegensvlug toe. Met de daver op het lijf naar buiten gecrosst en daar afgewacht. De hele straat, de hele stad, het hele land in rep en roer. Enkele steden zonder stroom noch hulp (lees verder: de toffe presidenten van dit land) en het overgrote deel van de diepgelovige Peruvianen in rouw. Het resterende over/uit-schot sloeg aan het graaien en roven.

De voetbalwedstrijd die ik mogelijk ging kijken aan diggelen, maar eveneens de weg die mij naar mijn volgende bestemming moest leiden. Volledige omkering van de reisroute dus (Lima-Cuzco-Puno-Arequipa-Lima is het nu), hetgeen de volgende dag met de welgekomen hulp van Freya verzekerd werd.

Dag 4 bracht ik immers op haar bureau door, samen met haar collega bellend om een last-minute vlucht naar Cuzco vast te leggen. In de namiddag mijn omgekeerde-van-duwers(het gezochte woord klinkt misschien een beetje vies voor sommigen, vandaar het raadseltje)-rugzak geprepareerd en mij tevens klaargemaakt voor een nachtdutje ...

No hay comentarios: