Dag 7 & 8 - 19 & 20 augustus

Dag 7, zondag, vroeg uit de veren, aangezien er een georganiseerde tour voor mij voorzien was doorheen de Valle Sagrado (heilige vallei, slimmekes), die gelukkiglijk net iets anders was (vroeger vertrek, goedkoper, meer aandacht voor de ruines dan voor de toeristische marktjes ...). Vlug gestegen, een beetje Fiesole-style vanuit Firenze en, na heel wat pachtige pranorama-pictures, aangekomen bij de sitio archeologico van Pisac: bovenal boeiend en (adem)benemend! Mooi gelegen, magnifieke zichten, angstaanjagende achtergrondverhalen...

Vervolgens verder gereden, ditmaal wel een mercado-marktje aangedaan, alwaar fortuinlijkerwijs wij de enige toeristen waren, niet veel speciaal echter... Veel cheveree-er was dan weer Ollantaytambo, een andere site met tientallen immense terrassen en heel wat meer cuentas die we van de gids te horen kregen. Ten slotte, de zon reeds zijn tanden aan het poetsen alvorens te gaan slapen, nog een ander marktje en een mooie achternaam-van-zangers-Julio-en-zoon-Enrique-respectievelijk-gekend-van-uncantoagaliciaé-en-Heroes-zonder-s-achteraan. In den donker terug naar Cuzco, alwaar ik na een aantal noche-tiras (=nightshots) wederom richting huize Pino-Samalvides voor een hoop warmte; figuurlijk in de zin van divertimiento en conversacinteresantes, letterlijk een deugddoende douche en een zaaalig bed.

Lang duurde de nacht echter wederom niet, maar niet geklaagd, vandaag stonden met Moray (meteorietinslagen die door de Inka's omgevormd werden tot landbouwexperimentatieterrassen, uitermate fraai) en Salinas (ergens verscholen tussen de Andestoppen een wit spektakel van zoutwinning uit een, u raadt het al, zoutriviertje, dat op ingenieuze wijze verdeeld wordt over, u raadt het weeral juist, allemaal terrassen => op die manier zijn de Peruvianen wel gelinkt aan de Belgen, een terrasje meer of minder, daar maalt men hier niet om. Een seconde je hand in het water van het riviertje onderdompelen en twee seconden later had je de halve Noordzee qua zout op je hand). In de late namiddag, na een middagmaal met mijn gatheers medewerkers in Urubamba en nog wat kleinere sites en bezoekjes, onder andere een gesprek met een arm indígena-meisje dat har schoolgeld niet meer kon betalen en daarom aan het werk moest (de harde werkelijkheid die Anibal ietwat tracht te verzachten), weergekeerd naar Cuzco voor una noche zoals alle vorige in mi nueva casa lejos de mi casa.

Vroeg naar dromenland vertrokken, daar de volgende ochtend de wekker alwéér uitermate vroeg geprogrammeerd stond, voor een bezoekje aan ...